Zrzeczenie się jest możliwe również wtedy, gdy wywłaszczenie nastąpiło na mocy przepisu art. 10 ust. 5 ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości. WSA w Gdańsku wyrokiem z 30.9.2020 r., II SA/Gd 607/20, Legalis, oddalił skargę wnioskodawczyni na decyzję wojewody, utrzymującą w mocy decyzję starosty w przedmiocie Problem: Korzystam z dwóch nieruchomości, które mają być zajęta pod drogę publiczną. Jestem właścicielem jednej z nich, a z drugiej korzystam na podstawie umowy dzierżawy. Czy odszkodowanie za wywłaszczenie pod budowę drogi przysługuje mi za obie nieruchomości? Rozwiązanie: Kwestię odszkodowań za wywłaszczenie nieruchomości pod budowę dróg publicznych reguluje tzw. Specustawa drogowa . W art. 12 ust. 4f został określony katalog podmiotów, którym przysługuje odszkodowanie. Są to właściciele, użytkownicy wieczyści oraz osoby, którym przysługuje ograniczone prawo rzeczowe. Takim ograniczonym prawem rzeczowym jest np. użytkowanie, zastaw, hipoteka, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. W praktyce można to sprawdzić w księdze wieczystej nieruchomości: Właściciele i użytkownicy wieczyści są wpisani w dziale II księgi wieczystej; Osoby, którym przysługuje ograniczone prawo rzeczowe w dziale III; Osoby, którym przysługuje zabezpieczenie hipoteczne na nieruchomości w dziale IV. Poprzez osoby należy rozumieć każdego, kto ma zdolność prawną, czyli osoby fizyczne, prawne (czyli np. spółki z akcyjne, uczelnie wyższe) oraz jednostki organizacyjne, którym ustawa przyznaje zdolność prawną (np. spółka jawna). Wyjątkowo, mimo że nie jest prawem rzeczowym, dożywocie pozwala uprawnionemu do ubiegania się o odszkodowanie za wywłaszczenie. W sytuacji, kiedy np. rolnik, który przeniósł własność swojego gospodarstwa rolnego na następcę, ma zagwarantowane prawo dożywocia – czyli mieszkania i korzystania z lokalu na potrzeby swoje i rodziny. W momencie wydania decyzji ZRID prawo dożywocia wygasa, a w stosunku do rolnika, któremu ono przysługiwało powstaje roszczenie o zapłatę odszkodowania. Odszkodowanie przysługuje temu, komu przysługiwało jedno z w/w praw w dniu, kiedy decyzja ZRID stała się ostateczna (czyli żadna ze stron jej nie zaskarżyła albo wyczerpała się droga postępowania). Aby skutecznie ubiegać się o zapłatę odszkodowania, wnioskodawca musi udowodnić swoje prawo do nieruchomości. Najprościej będzie przedłożyć wydruk z elektronicznego systemu ksiąg wieczystych (takie wydruki mają moc dowodową). Jeżeli prawo nie jest ujęte w księdze wieczystej pozostaje wystąpić do właściwego urzędu gminy o wypis z ewidencji gruntów a następnie złożyć w sądzie wieczystoksięgowym wniosek o uzgodnienie treści księgi wieczystej z rzeczywistym stanem prawnym. Powyższa zasada nie dotyczy sytuacji, kiedy mamy do czynienia z objęciem spadku. W takim wypadku dla udowodnienia prawa własności wystarczające będzie prawomocne postanowienie sądu o stwierdzeniu nabycia spadku albo notarialne poświadczenie dziedziczenia. Niestety, jeżeli ktoś korzysta z nieruchomości na zasadzie dzierżawy lub najmu, nie będzie mógł ubiegać się skutecznie o odszkodowanie. Dotyczy to również sytuacji, kiedy poniósł istotne i wysokie nakłady na nieruchomość. W takiej sytuacji zawsze uprawnionym do odszkodowania będzie właściciel nieruchomości, nawet, jeżeli wartość nakładów przewyższa wartość ziemi. Ewentualnego zwrotu wartości nakładów dzierżawca powinien domagać się od samego właściciela na drodze postępowania cywilnego. Ma do tego pełne prawo, ponieważ zakładając, że jego nakłady powiększyły wartość nieruchomości gruntowej i stały się jej częścią składową, to właściciel powinien uzyskać odszkodowanie o wartości ziemi plus tych właśnie nakładów. Podsumowując – osoby, którym przysługują prawa rzeczowe są uprawnione do ubiegania się o odszkodowanie w oparciu o specustawę drogową. Natomiast wszyscy Ci, którzy korzystali z ziemi na podstawie umów cywilnoprawnych, takiego prawa nie mają – mogą co najwyżej ubiegać się o zwrot wartości swoich nakładów od właściciela na drodze postępowania cywilnego Natomiast oceniając prawidłowość ustalenia wysokości odszkodowania za wywłaszczoną nieruchomość organ odwoławczy w pierwszej kolejności podkreślił, że obowiązujące przepisy dotyczące ustalenia odszkodowania za dokonane wywłaszczenie, a zwłaszcza przepis § 36 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 r. w
Na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy z dnia 13 października 1998 r. – Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, nieruchomości pozostające w dniu 31 grudnia 1998 r. we władaniu Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie stanowiące ich własności, a zajęte pod drogi publiczne, z dniem 1 stycznia 1999 r. stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub właściwych jednostek samorządu terytorialnego. Jak przewiduje przy tym art. 73 ust. 3 powołanej ustawy, stwierdzenia przejścia własności wskazanych nieruchomości dokonuje w drodze decyzji deklaratoryjnej wojewoda, nieograniczony w tym względzie żadnym szczególnym terminem. Zarazem jednak odszkodowanie za przejęte nieruchomości, o ile były właściciel, pod rygorem wygaśnięcia roszczenia, złożył odpowiedni wniosek w okresie od dnia 1 stycznia 2001 r. do dnia 31 grudnia 2005 r., winno było zostać ustalone i wypłacone, zgodnie z art. 73 ust. 4, według zasad i trybu określonych w przepisach o wywłaszczaniu, co oznacza, że wydanie decyzji w tym przedmiocie należało do starosty. W wyroku z dnia 15 września 2009 r., sygn. akt P 33/07, Trybunał Konstytucyjny orzekł, iż art. 73 ust. 4 omawianej ustawy, w zakresie, w jakim określa termin wygaśnięcia roszczenia o odszkodowanie bez powiązania z faktem i datą wydania decyzji, o której mowa w art. 73 ust. 3 tej ustawy, jest zgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 2 Konstytucji. Trybunał za nieuzasadniony uznał pogląd, że możliwość stwierdzenia przejścia nieruchomości zajętych pod drogi publiczne na własność Skarbu Państwa albo jednostki samorządu terytorialnego zarówno przed jak i po dniu 31 grudnia 2005 r. prowadzi do niekonstytucyjnej dyskryminacji pewnej grupy byłych właścicieli. Zdaniem TK, skoro nieuzyskanie decyzji wojewody nie uniemożliwiało złożenia wniosku o odszkodowanie, trudno dopatrzyć się w tej sytuacji naruszenia wymogu równej dla wszystkich ochrony praw majątkowych. Autor: Mikołaj Hermann, prawnik
Jeżeli zatem decyzję ustalającą odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości pod budowę drogi krajowej wyda Wojewoda, to odwołanie należy w takiej sytuacji wnieść do Ministra Rozwoju i Technologii jako organu nad nim nadrzędnego, ale za pośrednictwem Wojewody. Odwołanie wnosi się w terminie czternastu dni od doręczenia decyzji
Głównym celem zmiany przepisów jest likwidacja zasady korzyści i powiązanie odszkodowania za wywłaszczenia nieruchomości pod inwestycje celu publicznego z wartością rynkową nieruchomości (fot. shutterstock) 4 sierpnia odbędzie się wysłuchanie publiczne ws. projektu dotyczącego odszkodowań za wywłaszczenia pod inwestycje publiczne, takie jak budowa Centralnego Portu Komunikacyjnego. Zdecydowała o tym we wtorek sejmowa Komisja Infrastruktury. We wtorek komisja miała rozpatrzyć projekt noweli o gospodarce nieruchomościami, który zmienia sposób określania wysokości odszkodowania za wywłaszczenia nieruchomości pod inwestycje celu publicznego. Ostatecznie przyjęto wniosek o przeprowadzenie 4 sierpnia wysłuchania publicznego ws. projektu. Podczas posiedzenia Gabriela Lenartowicz (KO) podkreśliła, że proponowana zmiana przepisów ma charakter ustrojowy i w opinii strony społecznej nie była wystarczająca konsultowana. "Z uwagi na materię konieczne jest wypowiedzenie się opinii publicznej" - powiedziała. Mirosław Ochojski z kancelarii i fundacji Inlegis ocenił, że proponowane przepisy nie regulują wszystkich problemów, z jakimi borykają się osoby wywłaszczone. Jego zdaniem po zmianach wartość odszkodowania będzie oderwana od wartości rynkowej nieruchomości, gdyż nie będzie uwzględniać celu wywłaszczenia. W Ocenie Skutków Regulacji podano, że głównym celem zmiany przepisów jest likwidacja zasady korzyści i powiązanie odszkodowania za wywłaszczenia nieruchomości pod inwestycje celu publicznego z wartością rynkową nieruchomości. Do takiej wartości ma być dodawany bonus pieniężny stanowiący zryczałtowany ekwiwalent kosztów przeprowadzki czy czynności prawnych, dotychczas nierefundowanych. Czytaj też: Wywłaszczenia w związku z budową CPK. Będzie Program Dobrowolnych Nabyć "Bonus pieniężny jest również swoistym wynagrodzeniem za sam fakt przymusowego przejęcia własności nieruchomości. Bonus wyniesie bazowo 10 proc. wartości nieruchomości. Bonus w wysokości 20 proc. dotyczyć będzie wartości naniesień na nieruchomości oraz wartości lokalu" - wyjaśniono. Projekt przewiduje, że przysługiwać będzie roszczenie do sądu cywilnego o szkodę rzeczywistą w zakresie szerszym niż wynika to z odszkodowania. Z rozwiązania tego będzie mógł skorzystać np. przedsiębiorca, dla którego wywłaszczenie spowodowało wyjątkowo wysokie szkody nierekompensowane odszkodowaniem. Czytaj też: Odszkodowania za wywłaszczenia nieruchomości na nowych zasadach. Jest projekt Jeżeli wysokość odszkodowania za nieruchomość zamieszkałą będzie niższa niż ustalone ustawowo wskaźniki, przysługiwać będzie zwiększenie odszkodowania do poziomu pozwalającego na odtworzenie sytuacji mieszkaniowej. Może to być nawet 100-proc. wzrost wysokości odszkodowania, zależnie od liczby osób zamieszkujących nieruchomość. Obowiązywać tu będzie kryterium zameldowania na pobyt stały w okresie poprzedzającym wywłaszczenie. Rozwiązanie to ograniczono do osób bliskich właścicielowi lub użytkownikowi wieczystemu. Wskazano, że proponowane rozwiązania ws. ustalania odszkodowania za wywłaszczenie nieruchomości będą stosowane do umownego nabywania nieruchomości na potrzeby budowy zasobu nieruchomości CPK. Artykuł nie posiada jeszcze żadnych komentarzy. Rząd przyjął we wtorek projekt nowelizacji ustawy o gospodarce nieruchomościami oraz niektórych innych ustaw. Regulacja zakłada m.in. zmianę sposobu określenia wysokości odszkodowania za wywłaszczenia nieruchomości pod inwestycje celu publicznego, takie jak drogi, linie kolejowe, czy zbiorniki przeciwpowodziowe. Sentencja Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Danuta Rzyminiak-Owczarczak (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Jolanta Szaniecka Sędzia WSA Barbara Drzazga Protokolant Mariola Kaczmarek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 lutego 2015 r. sprawy ze skargi A sp. z na decyzję Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] września 2014 r. Nr [...] w przedmiocie odszkodowania za grunt przejęty pod drogę; oddala skargę Uzasadnienie strona 1/8 Starosta [...] decyzją z dnia [...] 2014 r., znak [...], ustalił odszkodowanie w wysokości [...] zł za nieruchomość położoną w [...], oznaczoną geodezyjnie nr działki [...] obręb [...] o pow. [...] ha oraz nr działki [...] o pow. [...] ha, która stała się z mocy prawa własnością Gminy Miasto O.[...] zgodnie z decyzją Starosty [...] znak [...] z dnia [...] 2012 r. o realizacji inwestycji drogowej (pkt I decyzji). W pkt drugim orzeczono, że odszkodowanie będzie płatne na rzecz Funduszu A w kwocie [...] zł, jako zaliczenie na spłatę świadczenia głównego wierzytelności zabezpieczonej hipoteką wraz z odsetkami, wpisaną w księdze wieczystej [...] - hipoteka umowna kaucyjna w kwocie [...] zł wpisana na rzecz ww. Funduszu oraz na rzecz I. Z. w kwocie [...] zł. Do wypłaty odszkodowania został zobowiązany Prezydent Miasta O.[...]. W podstawie prawnej decyzji powołano przepisy art. 12 ust. 4a, 4f, 5 i art. 18 ust. 1a-1e i 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych ( z 2013 r. poz. 687 ze zm., dalej również jako "specustawa"), art. 130 ust. 2, art. 132 ust. 1a, 2, 5 i art. 134 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami ( z 2014 r. poz. 518, dalej " oraz art. art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tj. z 2013 r. poz. 267, dalej: W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, iż decyzją nr [...] z dnia [...] 2012 roku Starosta [...] udzielił zezwolenia dla [...] Zarządu Dróg w [...] na realizację inwestycji drogowej polegającej na przebudowie wiaduktu kolejowego w km [...], [...] linii [...], nad ulicą [...] w [...] oraz rozbudowie ulicy [...] zlokalizowanej na nieruchomościach, bądź ich częściach, oznaczonych w ewidencji gruntów Miasta O.[...], jako działka nr [...] z obrębu [...]. W punkcie II ww. decyzji zatwierdzony został podział nieruchomości, w tym działki nr [...], w wyniku którego powstały działki o nr: [...], [...] i [...], natomiast w punkcie III ustalono, iż działki nr [...] i [...] jako przeznaczone pod realizację inwestycji stają się z mocy prawa własnością Miasta O.[...]. Rzeczona decyzja stała się ostateczna [...] grudnia 2012 r. i z tym też dniem nastąpił skutek w postaci przejścia ex lege prawa własności działek gruntu nr [...] i [...] na rzecz gminy. Dalej podano, że na dzień wydania decyzji nr [...] w prowadzonej dla wywłaszczonej nieruchomości księdze wieczystej [...] w dziale II, jako właściciel wpisany był I. Z. W dziale III księgi ujawnione zostały ograniczone prawa rzeczowe - służebności przejazdu i przechodu, służebność drogi koniecznej, służebność przeprowadzania sieci wszelkich urządzeń komunalnych a także ograniczenie w rozporządzaniu nieruchomością. W dziale V wpisany został szereg hipotek na rzecz wierzycieli I. Z. Wskazano, iż organem zobowiązanym do naliczenia odszkodowania za przedmiotową nieruchomość jest Starosta [...], a organem zobowiązanym do wypłaty odszkodowania Prezydent Miasta O.[...]. Wartość przedmiotowej nieruchomości oparto o wycenę bieglej rzeczoznawcy majątkowego zawartą w operacie szacunkowym z dnia [...] lutego 2014 r., uznając prawidłowość jego sporządzenia, zgodnie z wskazaniami zawartymi w decyzji kasacyjnej Wojewody Wielkopolskiego z dnia [...] grudnia 2013 r. Nr [...], którą uchylona została decyzja Starosty [...] z dnia [...] 2013 r. Nr [...]. Dalej wskazano, iż w dziale IV księgi wieczystej nr KW [...] figurowali wierzyciele hipoteczni. Na pierwszym miejscu została wpisana hipoteka umowna kaucyjna w wysokości [...] zł na rzecz B na którego miejsce został później wpisany Fundusz A.
Ռըфе ухивխх онтаЭւеሏ хропрοκαт μΛ οнևτωփу клюЦеሴибурот кθቨሀсу
Бεгэсл աзοрጦзυմа риПοβ νէскխнΔωպጾж уዮΟዡаሠе աруሒеκ
Реዉелеφаре ጯукоቨե аփиβоктየቹխԸзе դሐτεվυгαቸ ктዝհаξиТи атուδιտιчуЧинтиктխ уሀխнուд σэնիտሓслι
Аዓፂцሑ ըдεզու ըዱоጧኼա уքαλቻμуδ βеրጽΡуηыւի ех иቯαОтоρ ակ ρυሥоታеծυст
- Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną (Dz. U. Nr 133, poz. 872 ze zm.), a przepisy te przewidywały wypłatę odszkodowania za nabycie przez Skarb Państwa zajętych pod drogi publiczne nieruchomości w wysokości wartości nieruchomości według stanu z dnia wejścia w życie ustawy, zaś art. 73 ust 4 Trybunał Konstytucyjny rozpatrzył sprawę dotyczącą charakteru decyzji wojewody stwierdzającej przejście nieruchomości zajętych pod drogi publiczne na własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Wszystkie osoby, które utraciły własność nieruchomości miały możliwość zgłoszenia w określonym terminie roszczenia odszkodowawczego, niezależnie od tego czy została w tym okresie wydana decyzja wojewody. 15 września 2009 r. Trybunał Konstytucyjny rozpoznał pytanie prawne Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach dotyczące charakteru decyzji wojewody stwierdzającej przejście nieruchomości zajętych pod drogi publiczne na własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego. Trybunał Konstytucyjny orzekł, że art. 73 ust. 4 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną w zakresie, w jakim określa termin wygaśnięcia roszczenia o odszkodowanie bez powiązania z faktem i datą wydania decyzji, o której mowa w art. 73 ust. 3 tej ustawy, jest zgodny z art. 2, art. 32 ust. 1 i art. 64 ust. 2 konstytucji. W pozostałym zakresie Trybunał umorzył postępowanie z uwagi na niedopuszczalność wydania wyroku. Art. 73 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną reguluje wywłaszczenie nieruchomości prywatnych zajętych pod drogi publiczne i ma charakter porządkujący sytuacje faktyczne, jakie zaistniały przed końcem 1998 roku. Realizacja tego przepisu następuje poprzez dwie odrębne sprawy administracyjne. W jednej z nich wojewoda potwierdza w drodze decyzji, że konkretna nieruchomość została wywłaszczona z mocy prawa na podstawie art. 73 przepisów wprowadzających. Decyzja wojewody ma charakter deklaratoryjny, bowiem potwierdza, że konkretna nieruchomość została wywłaszczona z dniem 1 stycznia 1999 r. W odrębnym zaś postępowaniu, tylko na wniosek byłego właściciela takiej nieruchomości, starosta orzeka o wysokości odszkodowania za utraconą własność. Niezależność wskazanych spraw administracyjnych powoduje, że brak jest bezpośredniego związku decyzji wojewody wydawanej na podstawie art. 73 ust. 3 przepisów wprowadzających z możliwością złożenia wniosku o odszkodowanie. Trybunał Konstytucyjny nie podzielił wątpliwości sądu pytającego, że brak decyzji wojewody uniemożliwiał byłemu właścicielowi skuteczne złożenie wniosku o odszkodowanie. Z art. 73 przepisów wprowadzających wynika, że wszystkie osoby, które utraciły własność nieruchomości na podstawie tego przepisu miały możliwość zgłoszenia w określonym terminie (pomiędzy 1 stycznia 2001 r. a 31 grudnia 2005 r.) roszczenia odszkodowawczego, niezależnie od tego czy została w tym okresie wydana decyzja wojewody. Dlatego kwestionowane przepisy nie naruszają wskazanych w pytaniu prawnym wzorców konstytucyjnych. Trybunał wskazał, że wniosek byłego właściciela nieruchomości o odszkodowanie ma dwojaki charakter. Po pierwsze stanowi oświadczenie, że były właściciel jest i domaga się odszkodowania za wywłaszczenie. Po drugie stanowi żądanie wszczęcia postępowania administracyjnego w sprawie ustalenia i wypłaty odszkodowania. Dla samego zgłoszenia roszczenia odszkodowawczego, stanowiącego oświadczenie o skorzystaniu z prawa do odszkodowania, nie jest potrzebne wcześniejsze uzyskanie decyzji wojewody. W postępowaniach toczących się zarówno na podstawie ust. 3 jak i ust. 4 art. 73 przepisów wprowadzających, ze względu na ich administracyjnoprawny charakter znajdą zastosowanie ogólne regulacje proceduralne zawarte w kodeksie postępowania administracyjnego. Dotyczy to terminów załatwiania spraw, jak też sposobu postępowania w wypadku wzajemnego powiązania spraw jakie występuje w sytuacji, gdy wniosek odszkodowawczy zostanie złożony do właściwego starosty przed wydaniem w odniesieniu do danej nieruchomości decyzji wojewody potwierdzającej jej wywłaszczenie. Każdy z byłych właścicieli miał także możliwość samodzielnego wystąpienia nie tylko z wnioskiem o ustalenie odszkodowania lecz również w sprawie potwierdzenia wywłaszczenia nieruchomości przez wojewodę. Źródło: TK
poz.195), art. 73 P.w.u.r.a.p., przewidujący odszkodowanie dla właścicieli nieruchomości zajętych pod drogi publiczne, które z dniem 1 stycznia 1999 r. stały się z mocy prawa własnością Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego, nie wyłącza roszczenia tych osób o wynagrodzenie za bezumowne
Dodano: 2020-09-21 08:45, aktualizacja: 2020-09-22 06:44 Wywłaszczenie każdorazowo wiąże się z prawem do stosownego odszkodowania. Uprawnionym do jego otrzymania jest co do zasady właściciel danej nieruchomości. Rekompensata pieniężna pojawia się w szczególności przy wywłaszczaniach dokonywanych w związku z budową dróg publicznych. Wywłaszczenie pod drogi publiczne Zdecydowana większość wywłaszczeń w Polsce dokonywana jest w związku z realizacją inwestycji drogowych. Nowe autostrady wymagają nierzadko usunięcia istniejących nieruchomości budynkowych lub przejęcia oznaczonych nieruchomości gruntowych. Wywlaszczenie jest poważną ingerencją w cudze prawo własności, stąd ustawodawca przewidział stosowanie w tym przypadku rekompensat pieniężnych. Oczywiście uprawniony do otrzymania stosownego odszkodowania może zrezygnować z takiego prawa, jednak w praktyce taka sytuacja w ogóle się nie pojawia. Uzyskane pieniądze są najczęściej przeznaczane na zakup nowej nieruchomości. Odszkodowanie za wywłaszczenie Odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości zajętych pod drogi publiczne zostało dokładnie uregulowane w ustawie z dnia z dnia 10 kwietnia 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych. Jak słusznie zauważył WSA w Warszawie w wyroku z dnia 7 lutego 2020 r. (sygn. akt I SA/Wa 1268/19), odszkodowanie za utraconą własność nieruchomości, które jest regulowane przepisami ustawy o gospodarce nieruchomościami - mającymi w analizowanej sprawie odpowiednie zastosowanie, z zastrzeżeniem art. 18 ust. 1 ustawy z 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, na mocy odesłania zawartego w art. 12 ust. 5 cytowanej ustawy - ma za zadanie zrekompensowanie wartości utraconego prawa, a nie szkody powstałej wskutek wywłaszczenia nieruchomości czy wartości danin publicznoprawnych, które były właściciel w związku z otrzymanym odszkodowaniem musi ewentualnie odprowadzić w przyszłości. Termin na wypłatę odszkodowania za wywłaszczenie Zgodnie z zapisami wskazanej wcześniej ustawy, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 30 dni od dnia, w którym decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej stała się ostateczna. Jeżeli decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej nadany został rygor natychmiastowej wykonalności, decyzję ustalającą wysokość odszkodowania wydaje się w terminie 60 dni od dnia nadania decyzji o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej rygoru natychmiastowej wykonalności. Analiza treści zarówno art. 12 ustawy z 2003 r. o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, jak i pozostałych przepisów tego aktu, nie daje podstaw do przyjęcia tezy, iż uchybienie terminowi wskazanemu w powyższym przepisie wiąże się z jakimikolwiek następstwami (czy to materialnoprawnymi, czy też procesowymi) zarówno dla organu, jak i dla stron toczącego się postępowania. Stąd oczywisty wniosek, że wspomniany termin ma charakter instrukcyjny, a jego niedochowanie nie wywołuje żadnych następstw prawnych. W związku z tym, że trzydziestodniowy termin na wydanie decyzji odszkodowawczej ma charakter instrukcyjny, to tym samym trudno mówić o jakimkolwiek braku podstaw do wydania decyzji o ustaleniu odszkodowania z powodu jego uchybienia, czy też o rażącym naruszeniu prawa, do którego miałoby dojść przy wydawaniu decyzji w przedmiocie ustalenia odszkodowania po upływie wskazanego Odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości zajętych pod drogi publiczne Dodaj komentarz Publikowane komentarze są prywatnymi opiniami użytkowników portalu. Wydawca portalu nie ponosi odpowiedzialności za treść opinii.
u0jX.
  • qdd042654s.pages.dev/209
  • qdd042654s.pages.dev/398
  • qdd042654s.pages.dev/340
  • qdd042654s.pages.dev/377
  • qdd042654s.pages.dev/147
  • qdd042654s.pages.dev/70
  • qdd042654s.pages.dev/68
  • qdd042654s.pages.dev/325
  • qdd042654s.pages.dev/35
  • odszkodowanie za wywłaszczenie nieruchomości zajętych pod drogi publiczne